Breaking na Olimpiadzie i w mediach

HISTORIA TAŃCA SPORTOWEGO

Historia tańca sportowego Breaking

Breaking, BBoying, zwany także Break Dance lub Breakdancing to energiczna forma tańca, wykreowana i spopularyzowana przez społeczności afroamerykańskie i latynoskie. Za jej początek możemy uznać przełom lat 60 tych i 70 tych XX wieku, kiedy to w Nowym Jorku w dzielnicach zamieszkiwanych przez grupy etniczne ta forma tańca stała się bardzo modna. Popularyzację breakingu przypisuje się pionierowi hip-hopu, DJ-owi - Kool Herc (org-Clive Campbell) jamajskiemu DJ-owi z nowojorskiej dzielnicy Brooklyn. Na początku lat 70 określił on ten gatunek jako „breaks” – termin “break” odnosi się do szczególnych rytmów i dźwięków granych przez Dj-ów poprzez miksowanie dźwięków z płyt winylowych w celu uzyskania ciągłego rytmu tanecznego.

Gdy zapętlał je wielokrotnie, przechodząc z jednej płyty na drugą, DJ Kool Herc tworzył coś, co nazywał "cutting breaks". Podczas występów na żywo w nowojorskich klubach tanecznych, parkach oraz jam'ach

ulicznych gdzie można było rywalizować poprzez taniec, Kool Herc krzyczał: "B-boys go down!" - był to sygnał dla tancerzy do wykonania ruchów, które są znakiem rozpoznawczym Brekingu.

Breaking jest w dużej mierze improwizacją, składającą się z wariacji "standardowych" ruchów lub kroków, takich jak toprock, godowns/drops, downrock/footwork, powermoves, freezes. Pionierzy stylu w swoich setach tanecznych inspirowali się różnymi formami tańca np. salsa, ruchami znanych artystów m.in. Jamesa Browna, elementami gimnastyki sportowej, a nawet sztuk walki, dodając przy tym swój indywidualny charakter. Kładzie się w nim nacisk na energię, ruch, kreatywność, oryginalność, charakter, humor i element niebezpieczeństwa. Ma oddawać surowy świat ulic miasta, z którego się

bezpośrednio wywodzi. Wiąże się również z określonym stylem ubioru, zachowania oraz charakterystyczny sposób rywalizacji pomiędzy tancerzami w formie bitwy tanecznej. Pod koniec lat 70 Breaking był już pełnoprawną częścią kultury hip-hopowej w Nowym Jorku, zwłaszcza na dzielnicach Bronx, Brooklyn i Manhattan. W 1977 roku kilku Bboys połączyło siły, tworząc kultową formację Rock Steady Crew; pierwotni członkowie to Richard „Crazy Legs” Colón, Kenneth „Ken Swift” Gabbert i Santiago „JoJo” Torres. Na początku lat 80 Breaking znalazł się w centrum uwagi głównego nurtu, gdy przeniknął do

światowego mainstreamu i pojawił się w wielu teledyskach, filmach i reportażach, w tym: Flashdance, Wild Style, Beat street, Breakin’ vol.1 i 2, Electro Rock, Getto Boogie. W Europie mocnym akcentem był występ zespołu “Break Machine” na targach muzycznych Midem w Cannes w 1984 roku, co zapoczątkowało falę popularności tego nurtu również w Polsce.

Pierwsze Mistrzostwa Polski w tym stylu odbyły się w 1985 roku w Piotrkowie Trybunalskim organizowanym przez PTT (Polskie Towarzystwo Taneczne) a pierwszym Mistrzem Polski został Jarosław Staniek. Jako pionierskie formacje można wymienić m.in.: Flash Boys, BB Rap, Scrap Beat, Danger Bodies, Gold Street Boys. Popularność Breakingu ogarnęła cały świat, zarówno jako forma sztuki, jak i sport. Breaking to wysoce konkurencyjny styl tańca i dyscyplina sportowa, prezentowany w wielu regularnych światowych zawodach: Battle of the Year (BOTY): Największe międzynarodowe zawody w Breakingu odbywają się co roku w Niemczech lub Francji od 1990 roku. Chelles Battle Pro: coroczne zawody w Breakingu odbywające się w Chelles we Francji. Red Bull BC One: Coroczne zawody, w których rywalizuje ze sobą 16 najlepszych Bboys i Bgirls na świecie.

W 2018 r. Breaking jako dyscyplina sportowa został oficjalnie wprowadzony jako część Młodzieżowych Igrzysk Olimpijskich w roku 2018 w Buenos Aires, co oznacza, że po raz pierwszy Breaking został zaprezentowany w trakcie zawodów Olimpijskich.

Pod koniec 2020 r. Międzynarodowy Komitet Olimpijski wyraził zgodę na to, aby Breaking stał się dyscypliną olimpijską i zadebiutuje w 2024 na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu. Rywalizacja zawodników/tancerzy dyscypliny Breaking odbywa się w formie bitwy tanecznej w formule 1 vs 1, osobno na mężczyzn (Bboys) i kobiet (Bgirls). Zmagania zawodników ocenia komisja sędziowska poprzez specjalnie stworzone profesjonalne systemy sędziowania i ocen (threefold i trivium).

Dla utrzymania ducha kultury Hip-Hop, jak i podnosząc atrakcyjność rywalizacji w formie bitew tanecznych w trakcie ich trwania muzycznie oprawia je DJ (Disc Jokey) a prowadzi MC (Master of Ceremony ).

Historia tańca sportowego Breaking

Breaking, BBoying, zwany także Break Dance lub Breakdancing to energiczna forma tańca, wykreowana i spopularyzowana przez społeczności afroamerykańskie i latynoskie. Za jej początek możemy uznać przełom lat 60 tych i 70 tych XX wieku, kiedy to w Nowym Jorku w dzielnicach zamieszkiwanych przez grupy etniczne ta forma tańca stała się bardzo modna. Popularyzację breakingu przypisuje się pionierowi hip-hopu, DJ-owi - Kool Herc (org-Clive Campbell) jamajskiemu DJ-owi z nowojorskiej dzielnicy Brooklyn. Na początku lat 70 określił on ten gatunek jako „breaks” – termin “break” odnosi się do szczególnych rytmów i dźwięków granych przez Dj-ów poprzez miksowanie dźwięków z płyt winylowych w celu uzyskania ciągłego rytmu tanecznego.

Gdy zapętlał je wielokrotnie, przechodząc z jednej płyty na drugą, DJ Kool Herc tworzył coś, co nazywał "cutting breaks". Podczas występów na żywo w nowojorskich klubach tanecznych, parkach oraz jam'ach

ulicznych gdzie można było rywalizować poprzez taniec, Kool Herc krzyczał: "B-boys go down!" - był to sygnał dla tancerzy do wykonania ruchów, które są znakiem rozpoznawczym Brekingu.

Breaking jest w dużej mierze improwizacją, składającą się z wariacji "standardowych" ruchów lub kroków, takich jak toprock, godowns/drops, downrock/footwork, powermoves, freezes. Pionierzy stylu w swoich setach tanecznych inspirowali się różnymi formami tańca np. salsa, ruchami znanych artystów m.in. Jamesa Browna, elementami gimnastyki sportowej, a nawet sztuk walki, dodając przy tym swój indywidualny charakter. Kładzie się w nim nacisk na energię, ruch, kreatywność, oryginalność, charakter, humor i element niebezpieczeństwa. Ma oddawać surowy świat ulic miasta, z którego się

bezpośrednio wywodzi. Wiąże się również z określonym stylem ubioru, zachowania oraz charakterystyczny sposób rywalizacji pomiędzy tancerzami w formie bitwy tanecznej. Pod koniec lat 70 Breaking był już pełnoprawną częścią kultury hip-hopowej w Nowym Jorku, zwłaszcza na dzielnicach Bronx, Brooklyn i Manhattan. W 1977 roku kilku Bboys połączyło siły, tworząc kultową formację Rock Steady Crew; pierwotni członkowie to Richard „Crazy Legs” Colón, Kenneth „Ken Swift” Gabbert i Santiago „JoJo” Torres. Na początku lat 80 Breaking znalazł się w centrum uwagi głównego nurtu, gdy przeniknął do

światowego mainstreamu i pojawił się w wielu teledyskach, filmach i reportażach, w tym: Flashdance, Wild Style, Beat street, Breakin’ vol.1 i 2, Electro Rock, Getto Boogie. W Europie mocnym akcentem był występ zespołu “Break Machine” na targach muzycznych Midem w Cannes w 1984 roku, co zapoczątkowało falę popularności tego nurtu również w Polsce.

Pierwsze Mistrzostwa Polski w tym stylu odbyły się w 1985 roku w Piotrkowie Trybunalskim organizowanym przez PTT (Polskie Towarzystwo Taneczne) a pierwszym Mistrzem Polski został Jarosław Staniek. Jako pionierskie formacje można wymienić m.in.: Flash Boys, BB Rap, Scrap Beat, Danger Bodies, Gold Street Boys. Popularność Breakingu ogarnęła cały świat, zarówno jako forma sztuki, jak i sport. Breaking to wysoce konkurencyjny styl tańca i dyscyplina sportowa, prezentowany w wielu regularnych światowych zawodach: Battle of the Year (BOTY): Największe międzynarodowe zawody w Breakingu odbywają się co roku w Niemczech lub Francji od 1990 roku. Chelles Battle Pro: coroczne zawody w Breakingu odbywające się w Chelles we Francji. Red Bull BC One: Coroczne zawody, w których rywalizuje ze sobą 16 najlepszych Bboys i Bgirls na świecie.

W 2018 r. Breaking jako dyscyplina sportowa został oficjalnie wprowadzony jako część Młodzieżowych Igrzysk Olimpijskich w roku 2018 w Buenos Aires, co oznacza, że po raz pierwszy Breaking został zaprezentowany w trakcie zawodów Olimpijskich.

Pod koniec 2020 r. Międzynarodowy Komitet Olimpijski wyraził zgodę na to, aby Breaking stał się dyscypliną olimpijską i zadebiutuje w 2024 na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu. Rywalizacja zawodników/tancerzy dyscypliny Breaking odbywa się w formie bitwy tanecznej w formule 1 vs 1, osobno na mężczyzn (Bboys) i kobiet (Bgirls). Zmagania zawodników ocenia komisja sędziowska poprzez specjalnie stworzone profesjonalne systemy sędziowania i ocen (threefold i trivium).

Dla utrzymania ducha kultury Hip-Hop, jak i podnosząc atrakcyjność rywalizacji w formie bitew tanecznych w trakcie ich trwania muzycznie oprawia je DJ (Disc Jokey) a prowadzi MC (Master of Ceremony ).

tekst pochodzi ze strony Polskiej Federacji Tańca Ulicznego  Historia Tańca Breaking - Dancesport